Ebelerde iş stresinin iş doyumuna etkisini araştırmak amacıyla yapılan bu çalışma nedensellik ilişkisini araştıran tanımlayıcı bir araştırmadır. YÖNTEMLER: Araştırma, Antalya İl Sağlık Müdürlüğüne bağlı, 34 Merkez Sağlık Ocağı(Aile Sağlığı Merkezi), İki Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması (AÇSAP) ve Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi ile Atatürk Devlet Hastanesi’nde görev yapan 517 ebeden çalışmaya katılmayı kabul eden 365 ebe ile görüşülerek yapılmıştır. Araştırmaya katılım düzeyi %70.5’dir. Araştırma verileri; ebelerin tanıtıcı özelliklerini içeren ve araştırmalar tarafından literatür sonucunda hazırlanan bir anket formunun yanı sıra ‘Algılanan İş Stresi Ölçeği’ ile ‘Minnesota İş Doyum Ölçeği’ kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler bilgisayar ortamında sayı, yüzde dağılımları alınmıştır. Ayrıca veriler ortalama, standart sapma, Tek Yönlü Varyans Pearson Korelasyon, Kruskal-Wallis, Ki-kare Cronbach alfada ile değerlendirilmiştir. BULGULAR: Ebelerin iş stresi puanına göre dağılımında %38.1’i E grubu “Uyarıcılığı yüksek, sorumluluğu fazla ancak kişiye çekici gelen iş stresi düzeyidir. İş stresi bazı yönleriyle kişiyi zorlayarak verimliliği arttırırken, bazı yönleriyle de sağlığı tehdit edebilir” iş stresi yaşayan ebeler en geniş grubu oluşturmaktadır. Ebelerin içsel iş doyum ortalaması 3.36±0.58 ile ortalama bir doyumda, dışsal doyum ortalaması 2.72±0.49ile ortalamanın altında, genel iş doyumlarının toplamlarının 3.10±0.32 ile nötre yakın olduğu saptanmıştır. Ebelerin iş stresi ile iş doyumu arasında negatif korelasyon görülmektedir. Ebelerde iş stresi ve içsel doyum arasında (r=-0.429, p<0.01), dışsal doyum arasında (r=-0.413, p<0.01) ve genel doyum arasında (r=-0.465, p<0.01) anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. SONUÇ: Ebelerin iş stresi artarken iş doyumu azaldığı bulunmuştur.